هجرت رفقاء الماضى
مكرة رغم حبى
رأيتهم يزرعون الشوك
فى طرقاتى
ولا تعنيهم احزانى
هجرتهم مثقلا بذكرى
لا تنوى الرحيل عنى
وحبا لا يفارقنى
اهوى الرجوع إليهم
لكن اقدامى تخذلنى
لا تحملنى لقوم
لايسألون وجودى
ولا يعنيهم راحيلى
تخليت عن من احب
حينما تركونى
رحلوا الى غير
فلم تشفع لى دموعى
فى ساعة الرحيل
اكتب إليهم قافية
فتعاندنى القوافي
وتضيع بين الكلمات حروفى
قصائد ى يتيمة المعانى
والدمع ينساب فى الحانى
نبضاتى تذكرنى بعهدهم
ونفسى تشتاق
اهوى الرجوع فتمنعنى الخطاوى
ويعتبنى اشتياقى
كيف الرجوع الى قوم
رقصوا على اشجانى
وزرعوا شجرة دمع فى بستانى
لم يشفع عندهم دمعى
او ذكريات الماضى
اعاتب نفسى فى حبهم وتعتبنى
اهرب منهم
فلم اجد غير ذكراهم ترافقنى
ابراهيم العزب
إرسال تعليق